Monday, September 19, 2011

සොඳුරු ලැම පහස



පුර හදක් දිස්වේ ආකස
සඳ රැස් වැටෙන රෑයම
සිත කය දැවෙයි නලියන
මතක් වී නුඹෙ සොඳුරු ලැම පහස
at Posted by

4 comments:

  1. DineshSeptember 19, 2011 at 12:36 PM

    ලස්සන සිතුවිල්ලක්....

    ReplyDelete
  2. සංකල්පSeptember 19, 2011 at 1:42 PM

    කරන කලට පවු මිහිරියි මී සේ
    විඳින කලට දුක් දැඩිවෙයි ගිනි සේ.

    හික්ස් :) මට ඔච්චරමයි හිතට ආවේ.

    ReplyDelete
  3. ඉන්දිකSeptember 19, 2011 at 2:55 PM

    නියමයිලු ;)

    ReplyDelete
  4. Dasun WanaguruSeptember 20, 2011 at 11:49 AM

    නිදන්නට රෑ යහන
    සිනිදු සුසිනිදු පහස දෙන
    නුඹේ ඔය සුව යහන
    නැතිව කොහොමදෝ මට

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)